کودکان روحیات بسیار لطیف و حساسی دارند. بنابراین آرامش و امنیت آنها به‌ویژه هنگام خواب از اهمیت زیادی برخوردار است. دکوراسیون اتاق کودک بسیار مهم است زیرا کودکان دوست دارند در اتاقی بازی کنند که بر اساس موضوعات مورد علاقه‌ی آنها طراحی شده باشد. سعی کنید تا جایی که امکان دارد رؤیای کودکان دلبندتان را در اتاق‌شان منعکس کنید. از آنها بپرسید به چه چیزهایی علاقه دارند و بر اساس آن وسایل مورد نیاز را تهیه کنید. دکوراسیون اتاق‌ کودک بسته به نوع زمینه‌ی آن ممکن است مقرون‌به‌صرفه یا گران تمام شود. این به شما بستگی دارد که برای این کار چقدر هزینه کنید و از کدام متخصص مشاوره بگیرید.
۱. پرده‌های رنگ روشن
 رنگ‌ها می‌توانند حال‌وهوای ما را تغییر بدهند. پرده‌های رنگارنگ به اتاق شادی و روشنایی می‌بخشند. رنگ پرده را طوری انتخاب کنید که با زمینه‌ی اتاق هماهنگ باشد. رنگ‌های روشن می‌توانند اتاق را روشن و تمیز جلوه دهند. برای کاهش نور شدید می‌توانید از والان و شید استفاده کنید. والان و شید را از رنگ‌های مکمل رنگ پرده، انتخاب کنید.
۲. اسباب بازی کودک
 برای دکوراسیون اتاق کودک می‌توانید از اسباب‌بازی‌های خودش استفاده کنید دکوراسیون اتاق کودک - اسباب‌بازی کودک اسباب‌بازی‌های کودکان معمولا رنگارنگ هستند و شکل‌ها و اندازه‌های مختلفی دارند. با استفاده از اسباب‌بازی‌های کودک به‌عنوان تزئینات اتاق، هم در هزینه و هم در فضای اتاق صرفه‌جویی خواهید کرد. البته در نوع چیدن آنها باید کمی سلیقه به‌خرج دهید. اسباب‌بازی‌های بزرگ را با قلاب آویزان کنید و اسباب‌بازی‌های کوچک‌تر را در قفسه‌ها قرار دهید.
۳. دیوارهای رنگین کمانی
 برای دیوار از ترکیب رنگ و کاغذدیواری استفاده کنید از رنگ‌های روشن و شاد برای دیوار استفاده کنید. بخشی از دیوارها را با کاغذدیواری و پوستر تزئین کنید. می‌توانید از همان شیوه برای تزئین کمدها نیز استفاده کنید. به جای کاغذدیواری می‌توانید از نقاشی نیز استفاده کنید. موضوع نقاشی‌ها می‌تواند گل، اتومبیل مسابقه و هر چیزی باشد که کودک به آن علاقه دارد.
۴. ملافه های شاد و رنگی
 از پارچه‌های مناسب در اتاق‌ کودک استفاده کنید، پارچه های مناسب بهتر است پارچه‌های مورد استفاده در اتاق‌خواب کودک مانند روتختی، ملافه‌ها و بالش با زمینه‌ی اتاق هماهنگ باشد. روکش صندلی راحتی و پرده‌ها نیز بهتر است با زمینه‌ی اتاق مطابقت داشته باشند.
۵. ساختن افکار بلند کودک
 تزئین سقف را هم مدنظر قرار دهید از وسایل تزئینی درخشان با زمینه‌ی تاریک در سقف استفاده کنید. می‌توانید از طرح ماه و ستاره استفاده کنید. به این ترتیب، کودک هنگام خواب از تماشای آنها لذت می‌برد و با آرامش می‌خوابد.
۶. پرورش استعداد و آموزش
 آموزش کودک یکی از مهم‌ترین کارهایی است که همیشه باید در مرکز توجه‌تان قرار بگیرد. بنابراین در طراحی اتاق، سعی نکنید فقط به جنبه تفننی و زیبایی آن اهمیت دهید. استفاده از وسایل آموزشی در دکوراسیون اتاق کودک اهمیت دارد و در کنار وسایل تزئینی، کتاب‌ها و اسباب‌بازی‌های آموزشی‌اش را نیز قرار دهید. با این کار، کودک هم آموزش می‌بیند و هم تفریح و سرگرمی خواهد داشت.
۷. قاب عکس خودش
 در تزئین اتاق از عکس‌های کودک استفاده کنید عکس‌های مورد علاقه‌ی کودک‌تان را روی دیوار یا هر جای مناسب دیگر نصب کنید. عکس‌هایی را که در تعطیلات، در مدرسه یا در روزهای خاصی از او گرفته‌اید به انتخاب خودش در اتاقش قرار دهید.
۸. فضای خلاقیت در اتاق
  دکوارسیون اتاق کودکان باید فضاهایی داشته باشد که وسایلش را در آنها بگذارد. جاهای مختلفی از اتاق را در نظر بگیرید و هر بخش را به یکی از وسایلش (اسباب‌بازی، لباس، کتاب و نظایر آن) اختصاص دهید. این فضاها باید طوری انتخاب شوند که در دسترس کودک باشند. به او آموزش دهید پس از هر بار استفاده از وسایلش آنها را به جای خود برگرداند. نحوه‌ی سازمان‌دهی وسایلش را به او یاد بدهید.
۹. پوشش کف گرم و نرم
 کودکان دوست دارند هنگام بازی روی زمین بخزند. بهتر است کف اتاق را فرش کنید که از پا، زانو، دست و سایر قسمت‌های بدنش محافظت کند. حتی می‌توانید به جای فرش، از تشک‌های لاستیکی مخصوص استفاده کنید.
۱۰. چراغ‌خواب‌های زیبا 
 اتاق کودک در شب نباید بیش از حد تاریک باشد، بنابراین بهتر است از چراغ‌خواب استفاده کنید. چراغ‌خواب‌های متنوعی در طرح‌ها و رنگ‌های مختلف برای کودکان وجود دارد. حتی می‌توانید از نوع ساده‌ی آن استفاده کنید و خودتان آن را تزئین کنید
سخن آخر طراحی داخلی و دکوراسیون اتاق کودک از اهمیت زیادی برخوردار است و می‌تواند بر پرورش استعدادها، خلاقیت و تا حدودی برای او آرامش و شادی به ارمغان بیاورد. بهتر است طراحی اتاق کودک توسط کارشناسان طراحی مسلط به روانشناسی محیطی انجام شود اما اگر امکان طراحی اتاق کودک توسط کارشناس را ندارید، حتما از مشورت و مشاره با متخصصان بهره ببرید. آنچه از همه‌چیز برای یک کودک مهم‌تر است، عشق و محبت شماست. یادتان باشد برای موفقیت لازم نیست لذت زندگی کردن را فراموش کنید. حتی با وجود کار سخت و مشغله‌ فراوان، باید بیشترین زمان ممکن را به کودکان‌تان اختصاص بدهید. آنها بیش از هر چیز به مهر و محبت شما نیاز دارند.

از گذشته درمانگاه ها و کلینیک های درمانی برای مراجعین فضایی ناخوشایند و نامطلوب بودند. امروزه طراحی داخلی های هوشمندانه و انتخاب درست متریال ها و وسایل سبب شده است تا محیطی پویا و در عین حال آرامش بخش برای مراجعین و حتی پزشکان ایجاد شود. بدون شک بیماران، کلینیک های درمانی که در آن احساس آرامش و رفاه بیشتری دارند را برمی گزینند و این امر سبب رشد اقتصادی و بهبود روند کاری درمانگر می شود. لکن با رعایت ضوابط و استاندارهای طراحی انواع کلینیک های پزشکی و دندانپزشکی میتوان این فضا ها را به فضایی خوشایند بدل نمود. در ضوابط معماری درمانگاه توجه به نکات زیر الزامی است: 

۱) سایت، ۲) طرح جامع، ۳) همسایگی ها، ۴) دسترسی، ۵) طرح و نقشه ساختمان، ۶) تعامل بین عناصر معماری داخلی و خارجی ساختمان درمانگاه، ۷) خروجی های اضطراری، ۸) طراحی اتاق ها، ۹)دیوارها، درب ها و پنجره ها، ۱۰) اتاق های تاسیسات مکانیکی و الکتریکی، ۱۱)مبلمان، ۱۲) تجهیزات پزشکی.ضوابط معماری درمانگاه برای طراحی و تقسیم بندی فضاهای کلینیک عبارتند از: ۱) طراحی فضاهای دسترسی عمومی که از آن جمله اند پارکینگ، رمپ دسترسی ویلچر، آسانسورها، سرویس های بهداشتی، اتاق معاینه و مشاوره، ۲) داروخانه و خدمات درمانی، ۳) فضاهای بستری و اتاق های انتظار، ۴) دفاتر پذیرش و فضاهای اداری، ۵) فضاهای خصوصی برای مشاوره توسط روانشناسان، ۶) ابعاد اتاق درمانگاه بایستی به راحتی بیمار و یک همراه را در خود جای دهد، همچنین فضای کافی برای حضور پرستار یا پزشک به طور همزمان باشد.

اصول معماری داخلی درمانگاه در اصول معماری داخلی درمانگاه به طور کلی نکات زیر بایستی رعایت شود: ۱) فضاهای پذیرش و ورودی اصلی بایستی مطلوب و استقبال شونده باشد، ۲) ظاهر فضای داخلی آرام بخش باشد، ۳) معماری فضای داخلی بایستی از عایق صوتی برخوردار باشد، ۴) دمای فضای داخلی محیط درمانی بایستی در تمامی فصول مطلوب و دلپذیر باشد، ۵) کیفیت هوای معماری داخلی درمانگاه مطلوب باشد به نحوی که از شیوع عفونت و سایر بیماری های جلوگیری شود، ۶) مصالح و پرداخت رنگ معماری داخلی درمانگاه بایستی مکان هایی با حریم خصوصی مطلوب ایجاد کند، ۷) پرداخت رنگ، مبلمان و سایر اجزای دکوراسیون داخلی درمانگاه بایستی از آشفتگی در فضا بکاهند، ۸) استفاده از هنر در معماری داخلی درمانگاه، بخش ترکیبی طراحی فضای داخلی باشد و برای بالابردن کیفیت محیط درمانی استفاده شود، ۹) نور و رنگ در فضای داخلی درمانگاه بایستی در ایجاد تنوع، انگیزه و آرامش در داخلی موثر باشد،

طراحی معماری درمانگاه در طرح معماری درمانگاه، سایت تسهیلات درمانی بایستی برای دسترسی افراد محلی و وسایل نقلیه خدماتی مطلوب باشد همچنین از تجهیزات اطفای حریق، آمبولانس و سایر وسایل نقلیه اورژانس برخوارد باشد. سایر نکات طراحی معماری از آن جمله اند دسترسی و سیرکولاسیون آسان برای بیماران، کارمندان و همراهان بیمار (هم افراد عادی و هم معلول)، عابران پیاده، دوچرخه ها، و سایر وسایل نقلیه عمومی. انعطاف پذیری و سازگاری برای نیازهای آینده در طرح معماری درمانگاه بایستی به نحوی باشد که برای تغییرات در پلان، عملکرد و حجم ساختمان درمانی تطبیق یابد.
نقشه معماری درمانگاه در نقشه معماری درمانگاه رعایت نکات زیر الزامی است:۱) جهت گیری مطلوب ساختمان ضروری است،۲) در نقشه معماری درمانگاه بایستی سطوحی طراحی شود که مناسب برای ورودی ها و دسترسی به فضای داخلی باشند، ۳) پلان معماری با توپوگرافی سایت به صورت یکپارچه ترکیب شود و حس تعلق به مکان و ترکیب با همسایگی رعایت شود، ۴) در نقشه معماری ارتفاع، حجم و نورگیرها بایستی با توجه به محیط پیرامونی در نظر گرفته شود، ۵)فضاهای سیرکولاسیون و مناطق اشتراکی در نقشه طرح درمانگاه به عنوان مکان هایی برای درمان و آرامش باشند، ۶) در پلان معماری از راهروهای باریک و طویل بدون نور روز و یا عدم وجود دید و منظر به سمت بیرونی پرهیز شود، ۷) فضاهای معماری بایستی به صورت دنباله ای از مکان های جذاب با درجه ای مناسب از محصوریت باشند،

جدول راهنمای طراحی معماری درمانگاه ها در جدول راهنمای طراحی معماری درمانگاه ها رعایت اصول زیر الزامی است: ۱) سهولت دسترسی به فضای بیرونی- انتقال آسان و مریی، گذر از محیط داخلی امن جذاب و معنا دار و گزینش فعالیت های مطلوب، ۲) علامت گذاری و مسیریابی – ویژگی های ساختمان، نشانه ها، محلی سازی نقشه ها، جهت گیری نور و منظر، ۳) مجاورت فضاها و اتاق ها- دسترسی به سرویس بهداشتی، اتصالات مناسب بین فضاهایی نظیر سالن های جلسات، فضای غذاخوری، آشپزخانه اتاق خواب بیماران، دوش ها و سرویس های بهداشتی جداگانه، ۴) قابلیت دیدن و نفوذپذیری- تقسیم بندی اتاق ها، پلان باز، جلوگیری از دید مستقیم به سمت درب ها، استفاده از صفحات شیشه ای برای مشاهده ی فعالیت ها درون فضای داخلی اتاق ها، نورپردازی و جایگزاری علایم و نشانه ها در سطح مناسب دید، ۵) مقیاس، ۶) حفظ حریم شخصی و عمومی- برقراری سلسه ی ارتباطی فضاهای عمومی به خصوصی،
تحلیل پروپوزال پروژه معماری درمانگاه حجم معماری درمانگاه خارجی ارتفاع، حجم و افق معماری ساختمان درمانگاه بایستی با محیط اطراف مرتبط باشند. در بیمارستان ونیز طراحی شده توسط لوکوربوزیه، هدف تقلید از نوعی ساختار گونه شناسی ونیزی است. مدول هایی که برای حجم بیمارستان در نظر گرفته شده تقریبا برابر و یکسان است. چهار تا از حجم مربع ها، «واحدهای مراقبت» نامیده شدند که در پیرامون میدان مرکزی کوچکی واقع شدند. سامانه ی فضایی بیمارستان ونیز اثر لوکوربوزیه به نحوی طراحی شدند تا طرح جامع بیمارستان در آینده توسعه یابد. فضاها در حجم معماری بیمارستان ونیزی قابلیت تقسیم بندی بیشتری دارند. فضاها همچنین از لحاظ عمودی نیز طرح ریزی شدند: خدمات اداری و ورودی ها در طبقه همکف واقع شدند و اتاق های بستری بیماران در طبقات بالاتر قرار دارند. یکی از مشکلات حجم بیمارستان ونیزی اثر لوکوربوزیه فقدان پنجره ها در واحد مراقبت است.
دیاگرام معماری درمانگاه بیمارستان در حالی که بیمارستان‌ها در گذشته آگاهانه جهت مصارف پزشکی، جراحی طراحی می‌‌شدند امروزه می‌توان شاهد تغییر جهت به سوی انسانگرایی در امکانات بیمارستانی بود. بیمارستانهای امروزی بیشتر به هتل شبیه هستند. وجود فضای اقامتی دارای اهمیت بیشتری نسبت به طرح‌های سرد بهداشتی در بیمارستانهای گذشته است. مدت زمان بستری و اقامت بیمار به طور پیوسته کوتاهتر می‌شود و علاقه به اتاق‌های یک تختی یا دو تختی (در خصوص بیمارهای خصوصی) بیشتر شده است. دیاگرام معماری درمانگاه بیمارستان فضاهای زیر با اهمیت هستند: ۱) مفهوم طرح ریزی، ۲)مسیریابی، ۳) داروخانه، ۴) استریل‌سازی مرکزی، ۵)بخش مراقبت های ویژه، ۶)دپارتمان های مراقبت. یک بیمارستان عمومی به بخشهای مراقبت، معاینه و درمان، انبار و محل نگهداری موقت زباله، اداری و فن آوری تقسیم می‌شود. قسمت‌های اقامتی و احتمالا بخش‌های آموزشی و پژوهشی و همچنین بخشهای حمایتی برای عملیاتهای خدماتی نیز در یک بیمارستان عمومی وجود دارند.

نما عنصری است که امروزه جزء جدائی ناپذیر از بدنه شهری محسوب می گردد مانند دیگر پدیده های معماری دارای تاریخچه است که در اینجا مورد مطالعه قرار می گیرد، چنانچه براساس ضوابط و مقررات نمای شهری ـ مصوب مورخ ۶۹/۸/۲۸:
۱- کلیه سطوح نمایان ساختمانهای واقع در محدوده و حریم شهرها و شهرکها که از داخل معابر قابل مشاهده است ، اعم از نمای اصلی و نماهای جانبی ، نمای شهری محسوب می شود ، لازم است با مصالح مرغوب به طرز مناسب، زیبا و هماهنگ نماسازی شود .
۲- صدور گواهی پایانکار ساختمان مشروط به انجام نماسازی نماهای اصلی و جانبی است

طبیعی است که نما به مفهوم عام خود در طراحی معماری که تصویر علمی ساختمان در یکی از جهات چهارگانه می باشد مورد نظر ما نیست منظور از نما ضلعی از ساختمان است که در معرض دید عموم و در تماس با فضاهای عمومی شهر قرار می گیرد ، نقش نما تفکیک زندگی خصوصی از زندگی شهر است ، سیما و زیبائی شناسی نمای ابنیه انحصاری و انفرادی نیست ، نماها تعریف کننده فضای خیابان و یا میدان هستند و به همین دلایل است که نما از حساسیت و اهمیت بیشتری برخوردار است .
با توجه به مصوبه سال ۱۳۶۹ شورای عالی شهرسازی و معماری ، وزارت مسکن و شهرسازی ، وزارت کشور موظف به تهیه و ابلاغ ضوابط و مقررات نمای شهری ظرف ۱ ماه بوده که این کار ظرف ۱۸ سال گذشته صورت نگرفته است و این کار باعث آزاد گذاشتن دست مالکان در اعمال سلیقه های شخصی و هنرنمایی اغراق آمیز طراحان شده است تا دست به دست یکدیگر نمای شهرها را به زشت‌ترین و بدهویت ترین نماها تبدیل کنند .
پس از بررسی روند شکل گیری سیمای شهر تهران و ضوابط و مقررات ساختمانی موجود و پیشینه طرح ، شناسائی ناهنجاریهایی که سیمای کنونی شهر را به این شکل درآورده اند صورت گرفته است و سرانجام با توجه به یافته ها و مسائل بررسی شده ، معیارهای کلی و ضوابط ساخت و ساز و مسائل تاثیرگذار بر شکل گیری نماهای شهری ارائه گردیده است .
مواردی که باعث اغتشاش و ناهماهنگی در بدنه شهری می شوند به شرح زیر می باشند :

الف) اعمال سلیقه و دخالتهای غیرکارشناسانه شامل :
۱- حکمیت فرهنگ ساخت و ساز غیرحرفه ای (بساز بفروشی)
۲- اعمال سلیقه مالک یا کارفرما ارجح بر اصول دانش معماری و شهرسازی
۳- عدم استفاده از نظریات کارشناسان شهرسازی توسط معمار یا مالک در طراحی و اجرا
۴- هنرنمایی اغراق آمیز برخی از معماران و به واسطه نداشتن دانش شهرسازی یا سعی در خودنمایی

ب) ضعف تئوریک :
۱- عدم آگاهی به اصول معماری ایران
۲- عدم به کارگیری مدولاسیون

ج) ناهنجاریهای مربوط به عدم رعایت اصول طراحی بنا
۱- عدم همخوانی فرم و کاربری
۲- الحاقات زائد و غیراصولی
۳- استفاده از گرایش های معماری بی‌ارزش و بدهویت

عدم وجود ضوابط و مقررات قابل درک که بتواند به شناسائی فضاها و مناطق مختلف شهر به صورت هویتهای مستقل کمک کند ، آنقدر اغراق آمیز است که نوعی وحدت بصری بیمارگونه و گسترده در تمامی نقاط شهر را موجب شده است.
در آستانه جامعه مدنی نیاز به ساماندهی نما شدیداً احساس می گردد و این مهم فقط با هماهنگی دست اندرکاران ساخت و نگهداری شهر و بناهای آن میسر می گردد ، زندگی را نباید این طرف و یا آن طرف یک نما دید ، در داخل زندگی خصوصی و در بیرون زندگی عمومی در جریان است ، زندگی جمعی اگر مهمتر از زندگی فردی نباشد از آن کم اهمیت تر نیست.

۱- خط زمین: نحوه  نشستن و استقرار ساختمان بر زمین، قسمت تحتانی ساختمان که بر روی زمین قرار میگیرد و می بایست به گونه ای طراحی شود که ضمن هماهنگی با مجاورین استقرار ساختمان بر روی زمین را تقویت کند .
۲- بدنه ساختمان : درب ورودی و دسترسیها ، ابعاد پنجره ها ، هماهنگی و بافت مصالح مورد استفاده با در نظر گرفتن فرورفتگی و پیش آمدگی و تاثیر مثبت از محیط و نمای املک مجاور در نما مشخص شود .
۳- خط بام : نحوه اتمام ساختمان در قسمت فوقانی بدنه  و خط افقی در منتها علیه بالایی نما که محصوریت فضای شهر را معین میکند.
۳- خط آسمان : اثر ساختمان و ارتفاع آن بر منظر شهری و سیلوئت شهری در مقیاس محلی و مقیاس شهری.که با ارتفاع ساختمان و تاج آن مشخص می شود.

طراحی نمای مناسب و هماهنگ تحت تاثیر عناصر و جزئیات ساختمانی :
 ۱- هماهنگی جنس مصالح، شفافیت، ماتی
 ۲- هماهنگی تخلخل، بافت و رنگ
 ۳- هماهنگی پیشانی، خطوط اتصال به ساختمان مجاور و همبادی
 ۴- هماهنگی برجستگی‌ها، بالکنها و بیرون زدگی ها
 ۵- هماهنگی نرده ها و دیوارهای محصور کننده

 نحوه طراحی ساختمان متناسب با اقلیم : طراحی معماری ساختمان باید حتی الامکان همساز با اقلیم باشد به نحوی که از شرایط مطلوب طبیعی حدکثر استفاده به عمل اید . برخی عوامل به شرح زیر می باشد : جبهه های مطلوب به لحاظ نورگیری : فضاهای اصلی باید رو به جبهه های مطلوب ساختمان قرار گیرد . جبهه های مطلوب به ترتیب اهمیت عبارتند از : جنوب ، شمال ، شرق و درصورت ضرورت با تمهیدات لازم در غرب ، استقرار فضاهای اصلی رو به جنوب باعث می شود تا بتوان بخشی از نور و گرمای موردنیاز ساختمان در اوقات سرد را از طریق تابش آفتاب به داخل تامین نمود . جدارهای نورگذر : جدارهای نورگذر شامل پنجره ها ، نورگیرها ، و مشابه آن باید از قاب های مرغوب و بدون درز مستقیم و با حداقل نشت هوا باشند . استفاد ه از شیشه های دو جداره و یا دو قاب موازی برای این سطوح به ویژه برای پنجره ها توصیه می شود . سایه بانها : سایه بانها برای کنترل میزان تابش آفتاب به سطوح نور گذر ساختمان به کار می رود . استفاده از عایق حرارت در پوسته خارجی ساختمان سبب می شود که حرارت حاصل از منابع گرمایشی طبیعی نظیر انرژی تابشی خورشید ، گرمای حاصل از سکنین و گرمای حاصل از وسایل الکتریکی در فضای داخل باقی بماند و به عنوان منبع گرمایش کمکی مورد استفاده قرار بگیرد. به همین منظور باید سایه بان با عمق مناسب در این مناطق تعبیه گردد . منظور از عمق مناسب سایه بان ، عمقی است که در اوقات گرم سال از تابش خورشید به داخل ممانعت به عمل اید و در اوقات سرد برای استفاده از گرمای تابشی خورشید امکان ورود تششع خورشید به داخل فراهم شود .
- به منظور دستیابی به یک نمای مطلوب، جنس و رنگ سنگ مصرفی از اهمیت بسزایی برخوردار است و موارد زیر در طرح نما لحاظ گردد:
 ۱- عکس ازساختمان ومجاورین از کلیه نماها (درصورت احداث)
 ۲- در طرح ارائه شده جنس و رنگ کلیه مصالح مشخص گردد و درصورت نیاز نمونه مصالح ارائه شود (رنگ کلیه پروفیل ها و رنگ شیشه ها نیز مشحص گردد)
 ۳- حداقل دو نوع مصالح (رنگ ـ جنس) برای نماها در نظر گرفته شود.
  ۴- مصالح نما باید اتصال کافی و مناسب با بدنه و سازه داشته باشد تا از خطر ریزش جلوگیری به عمل اید.
 ۵- کلیه سطوح خارجی ساختمان ، به لحاظ ایمنی و زیباسازی منظر شهری ، باید در شرایط مناسب نگهداری شوند.

 - سقفها ۱- در ساختمانهای با سقف شیبدار دسترسی اساسی به بام مشخص باشد ۲- شیب بام در ساختمان های شیبدار حدود ۲۵ درصد در نظر گرفته شود ۳- راس شیب بام بصورت شکسته در نظر گرفته شود ۴- در ساختمانهای با سقف شیبدار محل قرارگیری کولرها در بام مشخص و در پلانها و مقاطع دیده شود ۵- بارانگیر در ساختمانهای عادی (بدون شیب سقف) مدنظر و در مقاطع دیده شود (متناسب با همسایه و حدکثر تا ۹۰ سانتیمتر) ۶- ساختمانهائی که در محدوده سقف های شیبدار می باشد ولی پروانه قدیمی دارند و اجرا شده است سقف شیبدار غیر اساسی با پوشش سفال یا روف تایل اجرا گردد. ۷- سقفهای شیبدار باید به نحوی طراحی و اجرا گردد که از ریزش برف ، یخ یا اجزای سقف از ارتفاع جلوگیری شود .
 - اندازه و ابعاد پنجره ها با توجه به مبحث ۴ و مبحث ۱۹ (انرژی) مقررات ملی ساختمان و آئین نامه ۲۸۰۰ زلزله طراحی و براساس اصول فنی لحاظ گردد. رعایت موارد زیر در نمای ساختمانها الزامی می باشد . ۱- از شیشه رفلکس استفاده نشود ۲- فاصله پنجره ها از زیر سقف تمام شده حداقل ۲۰ سانتی متر در نظر گرفته شود ۳- مشخصات کلیه درها و پنجره ها باید با استانداردهای ملی مطابقت داشته باشد . ۴- استفاده از درب و پنجره با ابعاد مدولار و تولید صنعتی در ساختمان رعایت گردد . ۵- در فضاهای اقامت ، سطح شیشه الزامی ، حداقل یک هشتم سطح کف می باشد ، مگر آنکه پنجره ها تنها در یک دیوار تعبیه شده باشد و فاصله آن دیوار با دیوار مقابل بیش از ۵/۴ متر باشد که در اینصورت یک هفتم سطح کف ، الزامی خواهد بود . ۶- در فضاهای اقامت در صورتی که لبه بالای پنجره ها غیر از نورگیر سقف شیبدار در ارتفاع زیر ۱۰/۲ متر قرار گرفته باشد ، سطح الزامی شیشه شفاف یک ششم سطح کف است ، مگر آنکه کلیه دریچه ها نیز در یک دیوار تعبیه شده باشد و فاصله آن از دیوار مقابل بیش از ۵/۴ متر باشد ، دراینصورت سطح الزامی شیشه ، یک پنجم کف فضا است . ۷- در مواردی که تامین نور به صورت طبیعی صورت گیرد ، حداقل سطح شیشه در راه پله ها ۹/۰ مترمربع به ازای هر طبقه می باشد . ۸- استفاده از اجزای ساختمانی به صورت صنعتی و مدولار ، با رعایت استانداردها و مقررات ملی ساختمان ، توصیه می شود. ضوابط مربوط به در و پنجره صنعتی و با ابعاد مدولار در مبحث الزامات عمومی ساختمان (مبحث ۴) آورده شده است.
 – پروفیل ، نرده و شیشه ۱- پیلوت بصورت یکسره باز و از نرده روی دیوار با ارتفاع ۸۰ سانتی متر استفاده شود و نرده دارای طراحی مناسب باشد ۲- در بالکن ها و لبه بام از نرده استفاده نگردد(استفاده از نرده در لبه دست انداز منوط به طراحی مناسب تا ۳۰ سانتیمتر بلامانع است ) ۳- حداقل ارتفاع جانپناه بالکن ها در محفظه های آفتابگیر و جانپناه حیاط های داخلی باید ۱۰/۱ متر باشد . ۴- در طرح ارائه شده تناسب پنجره و درب پیاده و سواره در نظر گرفته شود ۵- در استفاده از انواع شیشه های مات ، آجر شیشه ای و پلاستیک ، باید سطحی که نور معادل شیشه شفاف الزامی را تامین کند ، جایگزین گردد . ۶- جزئیات اجرائی ۱- درصورت نیاز و طراحی خاص بعضی از قسمتها جزئیات اجرائی ارائه گردد.

معماری داخلی یا Interior Architecture به مجموعه اقدامات طرح ریزی (Planning) در جهت سازماندهی فضاها های داخلی می گویند. معمار داخلی عملکرد فضا های داخلی را در نظر گرفته و با تعریف نقش هر فضا نسب به طرح ریزی و طراحی سازمان فضایی داخلی برای این عملکرد ها اقدام می کند.

به بیان ساده تر معمار داخلی، ابعاد فضاهای داخلی با توجه به ماهیت هر فضا مشخص میکند به گونه ای که مفید ترین و کارا ترین شکل ممکن تقسیمات فضایی شکل بگیرد. مسلما هر نقشه ای نقاط کور و پرت دارد، هنر یک معمار داخلی در استفاده بهینه از فضاهای داخلی با توجه به احجام ثابت مانند دیوارهای بیرونی، ستون ها، داکت ها و پنجره ها و بازشو ها است، تا ضمن یافتن بهترین ابعاد، از حداکثر فضا استفاده بهینه شود.
با توجه به معنای معمار داخلی و معنای معماری داخلی، تفاوت معماری با داخلی با طراحی داخلی و یا تفاوت معماری داخلی با طراحی دکوراتیو، همان ماهیت اصلی کار یعنی طرح ریزی فضا است، در صورتی که طراح داخلی به طراحی محیط فضا می پردازد و دکوراتور هم به چیدمان اشیا در فضا می پردازد.

طراحی داخلی یا Interior Design مجموعه اقدامات طراحانه برای بهبود محیطی فضای داخلی است، به بیان دیگر طراحی (Design) یک محیط براساس نیاز کاربر آن و برای افزایش هماهنگی با مد روانی، کاربری فضا، فعالیت ها و افزایش انعطاف پذیری فضا ، محبط را طراحی میکند.

طراح داخلی، با استفاده از تغییراتی مانند جنس متریال، رنگ،  بافت، نقش، حجم در کف، دیوار، سقف، نورپردازی محیط به کاراریی فضا می افزاید. طراح داخلی از عناصر منصوبی مانند قفسه، کمد، گنجه، شومینه، سیستم سرمایش-گرمایش، احجام زینتی سقف یا دیوار، اختلاف سطح در کف استفاده میکند تا طرحی مطلوب از فضای داخلی ارائه دهد.